verke(e)ring in Antwerpen

Het begint stilaan de spuigaten uit te lopen. Antwerpen is een bouwwerf. Veralgemeningen zijn nooit op zijn plaats, maar het begint wel al te grof te worden. Nu de Leien stilaan afgewerkt zijn, is men al weken aan het kappen en houwen van de St. Jacobsmarkt tot de Carnotstraat. Het hele traject ligt open. Het busverkeer vanaf de Rooseveltplaats (een van de druktste punten van openbaar vervoer in België) loopt de laatste weken al te vaak in het honderd. Langer wachten, bussen die totaal niet op hun aangegeven vertrekuur de vertrekhalte verlaten, het zijn maar enkele van de vele ergernissen die zich bij vele pendelaars aan het opstapelen zijn. Bovendien is de verkeerssituatie vanaf het Astridplein zonder overdrijven 'gevaarlijk' te noemen voor voetgangers, fietsers en motorrijders. Het wegdek verkeert in erbarmelijke staat, voetgangers moeten constant op de rijbaanlopen en tramsporen en putten zorgen ervoor dat menig fietser of motorrijder met een diepe zucht voorbij de werken geraakt. Respect gaat hier naar de mensen die ondanks de vele hindernissen, toch proberen om hoffelijk te blijven in het steeds drukker wordende verkeer. Ook verdienen de chauffeurs van de Lijn een pluim. Zij moeten kalm zien te blijven in een van de grootste verkeerskundige wespennesten van het ogenblik. Ach ja, .. de Belgen zitten duidelijk met de spreekwoordelijke baksteen in de maag, hoewel ik betwijfel of vele landgenoten deze specifieke steen wel smaken.